باورهای عامیانه مردم فارس از دیدگاه سفرنامه نویسان اروپایی در دوره قاجار

قدمت تاریخی و آوازه ی فرهنگ والا و نیز ادبیات دیرسال فارس با هاله ای از شهرت افسانه مانندش، از زمان-های بسیار دور برای جهانگردان و ماجراجویان جاذبه ی افسون کننده ای داشته است. به طوری که از هر سو سوداگران و کنجکاوان و جستجوگران را به این سرزمین دوست داشتنی می کشانده است. این افراد علاوه بر شرح اماکن تاریخی و باستانی فارس، به اعتقادات، آداب و رسوم، رفتارها و ویژگی های زندگی مردمان این منطقه نیز توجه کرده و ماحصل مسافرت خود را به صورت آثار ارزنده ای به یادگار گذاشته اند که در پژوهش های تاریخی این منطقه اهمیت بسیار دارد. در این میان، اعتقادات و باورهای عامیانه ی مردم از جایگاه ویژه ای نزد جهانگردان برخوردار بوده است. اعتقاداتی که بیانگر خصوصیات فرهنگی و اجتمایی مردمان این منطقه می باشد. هرچند این افراد در نقل باورها و اعتقادات عامیانه ی محلی سعی کرده اند نشان دهند که واقعیت را منعکس می کنند، با این حال تحت تأثیر بینش و نگرش خویش هستند. اما از آن جا که در خلال این آداب و باورهای عامیانه بخش بزرگی از فرهنگ مردم فارس مستتر است، لذا بر پایه ی همین گزارش هاست که می توان به نکات قابل توجهی درباره ی مسائل جغرافیایی، تاریخی، اعتقادات، رسوم و دیگر موضوعات اجتماعی و فرهنگی این منطقه دست یافت.